17 i 18 maja 2018 roku Pan przyszedł po nasze dwie Siostry: s. Magdalenę i s. Felicytę. Polecamy Je Jego wielkiemu Miłosierdziu.
Śp. S. Maria Magdalena od Krzyża
(Prof. dr hab. Marianna Marciniak)
( 23.07.1927 r. – 17.05.2018 r.)
Hasło zakonne: „Ponieważ bardzo umiłowała” Łk 7, 47.
Przyjaciele wspominają Siostrę, jako bardzo skromną, odpowiedzialną, koleżeńską, pogodną, zawsze bardzo wierzącą, myślącą o Bogu.
– Już od wczesnych lat młodości chciała wstąpić do zakonu, jednak rodzice się nie zgadzali. W roku 1943 złożyła ślub czystości, ważny do chwili wstąpienia do zgromadzenia.
– Była wielką patriotką, brała udział w Powstaniu Warszawskim, przejmowała się losami Ojczyzny.
– Była związana z Ks. Prymasem Wyszyńskim. Należała do Instytutu Świeckiego Pomocnic Maryi Jasnogórskiej Matki Kościoła (obecna nazwa: Instytut Prymasa Wyszyńskiego). Po śmierci rodziców, za porozumieniem stron, przeszła do Zgromadzenia Sióstr Jezusa Miłosiernego, w którym 30 kwietnia 2000 r. złożyła śluby wieczyste.
– Bardzo przejmowała się Kościołem lokalnym, organizowała młodzież do pomocy w budowie naszego kościoła parafialnego, pracowała jednocześnie w zawodzie lekarza.
– Była profesorem medycyny (specjalizacja I st.: interna, specjalizacja II st.: reumatologia), pracownikiem naukowym PAN i AM. Także mgr filologii polskiej i mgr teologii katolickiej.
– Bardzo ofiarnie i chętnie służyła ludziom, z zaangażowaniem wypełniała swoje lekarskie obowiązki.
– Wcześniej ponadprzeciętny umysł, niezwykle obdarowana inteligencją, rozwijała swoje talenty poprzez ciężką pracę i zaangażowanie. W ostatnich latach życia przyszła choroba, różne dolegliwości, pomimo tego była pełna chęci, pragnienia służenia, działania, pracy na rzecz innych. Ciało i umysł obumierały, ale duch był wciąż żywy, młody. Miała w sobie pragnienie życia. Jej ciągła aktywność, zaangażowanie serca, zainteresowanie drugim człowiekiem, sytuacją Kościoła i Polski zostało do końca, dopóki zupełnie nie utraciła świadomości.
– Przez całe życie była silnie związana ze swoimi rodzicami, których bardzo kochała. Była jedynaczką.
– Bardzo kochała Matkę Bożą. Do końca pamiętała pieśni maryjne i je śpiewała. Ulubioną pieśnią Siostry była pieśń: „Jak szczęśliwa Polska cała, w niej Maryi kwitnie chwała.”
– Siostrę cechowała cześć do Najświętszego Sakramentu, szacunek dla kapłanów, umiłowanie Eucharystii, duchowość maryjna.
Powołana do Domu Ojca 17 maja 2018 roku w Warszawie. Uroczystości pogrzebowe odbyły się 22 maja.
Śp. S. Maria Felicyta od Matki Bożej Niepokalanej
(Anna Bogumiła Stefanek)
(01.01.1955 – 18.05.2018)
„…takie jest moje pragnienie, nie chcę Bogu służyć połowicznie, chcę być oddana całkowicie, jak tylko będę potrafiła.” śp. s. Felicyta
hasło: Wielbi dusza moja Pana
S. Maria Felicyta (z chrztu Anna Bogumiła) Stefanek od Matki Bożej Niepokalanej urodziła się w rodzinie Władysława i Marianny z domu Wilk 01 stycznia 1955 r. w Złotoryi. Została ochrzczona 23 stycznia 1955 r. w Pielgrzymce i tam bierzmowana 08 czerwca 1972 r. Ukończyła Szkołę Podstawową a potem pomagała rodzicom w gospodarstwie. Przez piętnaście lat była w Zgromadzeniu Sióstr św. Marii Magdaleny od Pokuty. Pan poprowadził ją do naszego Zgromadzenia, do którego wstąpiła 21 listopada 1990 r. Pierwszą profesję zakonną złożyła 15 sierpnia 1993 r. a śluby wieczyste 05 sierpnia 1998 r. W Zgromadzeniu przebywała przede wszystkim na placówkach w Myśliborzu, posługując jako zakrystianka oraz siostra domowa, chętnie modląc się oraz wykorzystując swoje zdolności praktyczne.
Z notatek śp. s. Felicyty:
„Przez całe życie chcę iść z Jezusem i Maryją, chcę naśladować Jezusa ubogiego i pokornego.”
„Ufając Jezusowi Miłosiernemu i Maryi, i przy wzmożonej pracy nad sobą, dołożę wszelkich starań, by być Jego narzędziem.”
„Ufam Jezusowi Miłosiernemu i Matce Miłosierdzia, że z pomocą bożą, będę wierną oblubienicą Pana.”
Powołana do Domu Ojca 18 maja 2018 r. Uroczystości pogrzebowe miały miejsce 22 maja w Myśliborzu, którym przewodniczył J.E. Ks. Bp Henryk Wejman.
Udostępnij tę treść:
Powiązane posty