Charyzmat ZSJM

Charyzmat naszego Zgromadzenia opiera się na słowach Jezusa, który pragnąc tego Zgromadzenia, sam określił jego tożsamość. Już pierwsza wzmianka w Dzienniczku św. Faustyny, na temat nowej wspólnoty zakonnej, pokazuje istotę tego charyzmatu. Św. Faustyna zanotowała słowa, które usłyszała w dzień uroczystości Zesłania Ducha Świętego: „Będziesz wypraszać z towarzyszkami swymi miłosierdzie dla siebie i świata” (Dz. 435). Zaraz po tych słowach siostra napisała, „Bóg żąda, aby było zgromadzenie takie, aby głosiło miłosierdzie Boga światu i wypraszało je dla świata” (Dz. 436). Potwierdziła to następującym opisem: „…ujrzałam Pana Jezusa w progu, w postaci takiej, jako jest namalowany na tym obrazie, który mi powiedział: Pragnę, aby zgromadzenie takie było” (Dz. 437).

Jezus wskazał św. Faustynie szczególne elementy charyzmatu Zgromadzenia, którego pragnął. Święta pisała: „Na drugi dzień w czasie Mszy Świętej, zaraz na początku, ujrzałam Jezusa w niewypowiedzianej piękności. Powiedział mi, że żąda, aby było zgromadzenie to jak najprędzej założone − i ty w nim żyć będziesz z towarzyszkami swymi. Duch mój będzie regułą życia waszego. Życie wasze ma być na mnie wzorowane, od żłóbka aż do skonania na krzyżu. Wniknij w tajemnice moje i poznasz przepaść miłosierdzia mojego ku stworzeniu i niezgłębioną dobroć moją − i tę dasz poznać światu. Będziesz przez modlitwę pośredniczyć między ziemią a niebem” (Dz. 438). A także na innym miejscu: „Oddaję ci w opiekę dwie perły drogocenne sercu mojemu, a nimi są dusze kapłanów i dusze zakonne, za nich szczególnie modlić się będziesz, ich moc będzie w wyniszczeniu waszym” (Dz. 531).

W kontekście rozważań s. Faustyny na temat zasad życia nowego Zgromadzenia pojawiają się jeszcze inne słowa Jezusa: „Zapewniam ci stały dochód, z którego żyć będziesz. Twoim obowiązkiem jest zupełna ufność w dobroć moją, a moim obowiązkiem jest dać ci wszystko, czego potrzebujesz. Czynię się sam zależny od twojej ufności; jeżeli ufność twoja będzie wielka, to hojność moja nie będzie znać miary” (Dz. 548).

Powyższe fragmenty pokazują kluczowe elementy charyzmatu naszego zgromadzenia, przekazane przez pierwszego Pomysłodawcę, czyli samego Jezusa. Na ich podstawie budowana jest cała duchowość Zgromadzenia.

Charyzmat zgromadzenia można by zatem streścić w jednym słowie – miłosierdzie. Owo miłosierdzie ma jednak bardzo wiele odcieni i niezwykle głęboką treść. Pierwszym zadaniem, jakie staje przed każdą z nas i całą naszą wspólnotą jest wielbienie Miłosierdzia Boga. Wielbienie to oznacza trwanie w postawie dziękczynienia i błogosławienia Boga za Jego dobroć, a wszystko to otulone głęboką miłością i czcią. Z postawy wielbienia, wyrażającej miłości, rodzi się drugie zadanie, czyli głoszenie Miłosierdzia Bożego. Głoszenie to odbywa się na różne sposoby, nie tylko słowem ale także postawą i czynem. Trzecim zadanie jest wypraszanie miłosierdzia całemu światu.

Realizacja naszego charyzmatu dzieje się zatem na trzech płaszczyznach: modlitwa, słowo i czyn. Jego centrum stanowi wielbienie i głoszenie Miłosierdzia Boga w modlitwie słowie i czynie. Z tego zaś wypływa wszelkie miłosierdzie w relacji do drugiego człowieka, które również wyraża się w modlitwie wstawienniczej, dobrym słowie i czynie. Miłosierdzia potrzebuje każdy człowiek na każdym miejscu, dlatego też nasza posługa nie ogranicza się do jednej konkretnej formy, ale wszędzie tam gdzie jesteśmy, naszym zadaniem jest wielbić Miłosiernego Boga i mieć miłosierdzie względem bliźnich.

Spośród wielu cech charakteryzujących nasz charyzmat, miejsce wiodące zajmuje ufność. Całe nasze życie ma przenikać ufność w Boże miłosierdzie i zawierzenie Jemu samemu, Jego dobroci. Ponadto – zgodnie ze słowami Jezusa – nasze życie, cierpienia, prace, radości i trudy, łączymy z ofiarą Jezusa, by wypraszać miłosierdzie dla siebie i świata, a szczególnie dla kapłanów i osób konsekrowanych.

Swoistym rysem naszej duchowości są też określone formy kultu Miłosierdzia Bożego. Jest to znana już w całym Kościele koronka do Miłosierdzia Bożego, święto ku czci Bożego Miłosierdzia, uroczyście obchodzone w Zgromadzeniu, obraz Jezusa Miłosiernego, otaczany szczególną czcią w naszym Zgromadzeniu oraz wiele modlitw wielbiących Miłosierdzie Boże, które swoje źródło znajdują w „Dzienniczku” lub zapiskach naszych Założycieli.